25 Ocak 2010 Pazartesi

Raptiyeler raptiyeler
raptiye cenazesi kendime verebildiğim
bu kadifesi en siyah,kaleleri zapt edilmiş havada
kendime verebildigim
her anıya,her sensizlige cakılmış
çığırtkan,arsız ufacık bir raptiye
göz kapaklarından asılmış tüm havaya sokak lambaları
beni görmüyorlar,gölgemi bilmiyorlar
tan yerinden,tam yerinden vurulmuş bir kimsesizlik
sandıkları
sadıklara koyulmuş,kapatılmış tüm mutlu fotograflar
bir parmagım benimle
kendini gözüme sokmak istercesine yanımda
seviyorum kendini arasıra
kura kura
seviyorum
sevmese de seviyorum işte.
cümleleştirilmiş bir parmak
cümleleştirilmeye zorlanmış
kızgın,üzgün ve sapkın
parmak savaşlarını hep kaybeden
cünkü baş parmak değil o
becerememiş zaten
sayfalar karıştırmış,en güzel tene dokunmuş
ama ben burdayım diye ne kendini gösterebilmiş
ne de bir soru sorabilmiş
çünkü o parmak değilmiş o
sercenin yanına yapıştırılmış
o ufak parmağa göz kulak olmuş
orta parmagın asiligine göz yummuş
terbiyesiz hareketler ogrenmesin diye sercenin gözünü yummuş
bağlılık parmagıydın hani
bağlayamadın di mi
usulcu sevdim saclarını
üzgün, suclar bakışlarını görmemezlikten geldim
saklanma utanma istenmedin diye
gururlu ol,başın dik oldun dedim
kaldırdı kafasını usulca
kırılsaydım ya da kopsaydım
gururlu ölseydim diyebildi...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder