Can havliyle kaltım soguk mezarımdan
Çürüyen yerlerimi kontrol ettim
Ne kadardır yolunu kaybetmiş bir ölüydüm bilmiyorum
bir çürük iki çürük üç çürük
Neyse azmış diye sevindim
daha yaşanacak cok sey var
çürümemişsin tam olarak
Elimde bir kurtcuk var
zannedersem bugun ki yemegi benden
sadece bugunmuydu
hayır hayır
hayatı boyunca yeterdim ona
Kalkmak zormuş öldügünü bile bile
yaşamak zormuş hayat seni
pas gecmişken
Ellerim sabah ayazında donmaya yüz tutmuş bir kus gibi
titriyor
etraf karanlık
Dirilirken bile geceyi secmem garip
niye gündüz dirilmedim ki
yeni bir gün yeni umutlar
olmuyor beceremiyorum
yeniden mezarıma mı dönmeliyim
usulca kimseye caktırmadan
içimdeki cellat bile dönme diyor
dönme o soguk mezara
belki de zevk alıyor benim acı cekmemden
kanatlarımı yokluyorum
hala yerlerindeler
bir tüy düşürüyorum
ve hala yasadıgımı anlıyorum
ayaklarım tutmuyor
yeni dogmuş bir ceylanın acemiligi üstümde
yürüyemiyorum
ama koşuyorum
koşuyorum yeni dogacak güne
koşuyorum yaşanmadık ne varsa gelecege
koşuyorum bir karanlıktan sensizlige